دلم که بگیرد
نوشته هایت را می خوانم
صدایت را گوش می کنم
و به آوای دل نشین سازت دل می سپارم.
تو را که حس می کنم
آرام می شوم.
عجیب است!
دلم هم که نگیرد
همین کارها را انجام می دهم...
می بینی چقدر آرام شده ام!؟
25 مرداد 88
توکا نیستانی: من نبودم دستم بود تقصیر آستینم بود
-
بدون شرح
با ۲۲ امتیاز و ۱ نظر فرستاده شده در بالاچه چندرسانهای Multimedia
لینک مستقیم
سلام
پاسخ دادنحذفچقدر این شعرت آرام و دلنشین بود خواهر...
خوشحالم که در اینجا باهات آشنا شدم