دلم که بگیرد
نوشته هایت را می خوانم
صدایت را گوش می کنم
و به آوای دل نشین سازت دل می سپارم.
تو را که حس می کنم
آرام می شوم.
عجیب است!
دلم هم که نگیرد
همین کارها را انجام می دهم...
می بینی چقدر آرام شده ام!؟
25 مرداد 88
«شب، دیرهنگام» از کویچی ساکاموتو، ۱۹۳۲
-
عشقم به نقاشی ژاپن عمیق و تاریکه، عین همین کار غریب از کویچی ساکاموتو،
۱۹۳۲، به اسم «شب، دیرهنگام.»
با ۲۲ امتیاز و ۰ نظر فرستاده شده در بالاچه چندرسانه ای...
سلام
پاسخحذفچقدر این شعرت آرام و دلنشین بود خواهر...
خوشحالم که در اینجا باهات آشنا شدم