تقویم دانشگاهی به طرز عجیبی با پروزه هایمان در شرکت هم پوشانی دارد! روزهایم را نصف کرده ام؛ نیمی برای درس، نیمی برای کار. باز هم دارم خودم را نادیده می گیرم!!!
* Modulus of Continuity
«جیمی کارتر چطور مرا در ایران زنده نگه داشت»
-
راکی سیکمن، تفنگدار ۲۲ ساله نیروی دریایی ایالات متحده، در سفارت آمریکا در
تهران حضور داشت و در ۴ نوامبر ۱۹۷۹ انقلابیون ایرانی او را به همراه ۵۱
آمریکایی دی...
کار و درس همزمان همیشه مساوی با نادیده گرفتن خودت میشه... من تجربه شو داشتم و گریزی هم ازش نیست
پاسخحذفبه خودت برس عزيزم.خودتو فراموش نكن.
پاسخحذفخدا قوت عزیزم
پاسخحذفسلام،
پاسخحذفاز اینکه درگیر یه زندگی فشرده باشم بیشتر خوشم میاد. حالا که از دوران هر وقت اراده کنی برای هر کاری که بخوای وقت داشته باشی دور شدم و محبورم برای همه کارام از قبل برنامه ریزی کنم بیشتر راضیم. از اینکه هفت صبح از در میزنم بیرون و نه و ده شب برمیگردم اصلا ناراحت نیستم. اینجوری از آخر هفته ها و تعطیلاتم خیلی بیشتر لذت میبرم. اینجوری بیشتر احساس بودن میکنم.
اما اگه یه روز به (وبلاگ)کسی برخوردم از فشردگی کار و درسش ناراضی باشه اصلا تعجب نمیکنم چون میدونم بیشتر مردم اینجورین دیگه.
یکشریفیاصیلفقطمیتازد.
پاسخحذفدوستای خوبم! من نه خسته شدم، نه کم آوردم. فقط موضوع اینه که از یه بعدی بودن- مرض قرن- اصلن خوشم نمی یاد. خواستم زود یادآوری کنم که اسیرش نشم. آخه همه ی زندگی که درس و کار نیست!!!
پاسخحذفچه کار بدی.نادیده گرفتنو میگم
پاسخحذف